Nöijes aus de Schräifschduff

Fufzesch Joä füä en goode Zwäck!

Et es jo en komije Schportart dii owe em Wald jätz schonn sait 51 Joä betriiwe würd. On wämme dii Art Sport ze träiwe rischdesch good mäscht, es me hinneno nimmi su fit bii fürhär. Dänn Schport kamme jause on jenn beträiwe. On wänn et mo rääne sollt, hät dii Heimbacher Kannewalsgesällschaft en Hall gebout füä alle Fäll. Dii Schporthall hööscht „Trinksporthall“.

Sait nem hallewe Jahonnet pilgeren dii Schportlä jätz schonn doroff, öm dä Schport ze beträiwe. Bii all Fe-eine muss me jo sään dat Flogge en de Kass komme, öm dat Fe-einsjoä ze beschtraide. Füä allem dii Fassenachtsfe-eine. Bäi miä am Schdammdösch setzt dä lätzde noch Lewende fonn dänne dii domols dii Hall gebout hann. On hä sööt ; Am Anfang hamme ganet füä gehat do wat hinzebouwe, et hät sesch ainfach su ärgewe. Dodursch, dat me off nem annere Grondschdöck fürhär gruse Zälde offgeschdallt hadden, koomen miä met dem Gäld zereescht. Off demm jätzije Grondschdöck, bo dii Hall höit droffschdäät, woä mo e Hodäl geplant, on dii Källämouere dofüä, hann schonn geschdanne.

En Heimbach-Weiser, dä en Linz en Wiirtschaft gemiit hat, wollt do e Hodäll hinbouwe. Schmitt hiis hä, woä fonn Beruf Källnä, on hat do säin Grondschdöck, bo hä de Kissele rausgehollt hät, on domet Schdään geklobbt hät. Dii Schdään hät hä och em Källä femouet. Irjendwii ging et owä net rischdesch wäidä. Zwösche dänne Källämouere woren schonn Bööm rausgewachse, on et woä och schonn alles hallef zogeschutt. Kerns Theo woä domols och en demm Komitee fonn Heimbach, on dä hat dii Idee do en Hall aus Holz hinzebouwe. Nodemm se dann dii Genemijung hadden es dä Källä ganz feföllt wure, on en degge Asfalltdäck hät de Abschluss üwä dat Gelände gemacht, bo gefäijet würe sollt. De ürschde Joore hät me sesch noch met nem gruuse Zält behollewe, on dii Löit dohin ängelade, owä 1972 hät dii Hall geschdanne. Nadürlesch hät do jo noch kään Wassälaidung geleje, on Kloos woren och noch kään do. Also musst me sesch behällewe. Dii Mannslöit hann dat ainfachä hingekrischt bii dii Fraulöit, zemols wämme schonn e paar getrong-ge hat. Füä dii gruuse Geschäfde hät me e Kaböisje gebout bo 3 Mann/Frau sesch allem äntledije konnden. Owä frooch net bii dat do manschmo ausgesään hät.

Aus de „Walburgisnacht“ es em Loof fonn de Joore de „Danz en de Mai“ gewure, owä met ganz annere Absischde als wie zo Walburgis-Zaide. Als junger Mänsch hät et ääne doch dohingezooche bo e bessje Rämmi Dämmi woä, bo de Mussik geschbillt hät, on bo me danze konnt. Dat hat sesch an su Omende och bess em zään Uä ärledescht, wail me dan schonn ronne Föös hat, on nommi danze konnt.

Öm dii Wirgung fomm Alkohol ze feringere hät me sesch wat kräffdijes ze Ässe gehollt. Fomm belääschde Brüdsche bess zomm anschdännije Schdeek gowet alles Dat konnsde met Krombiire Schloot odä met Pom Fritt beschdälle. Wänn de good gegässe hats, konns dä Omend ainijermasen üweschdoon. An dänne zwai Daach säin en der Trinkschporthall fonn dänne Schportlä Wältrekordr offgeschdallt wure. Esch wääs noch genau dat en dänne Klanzzaide zwai Biä-Tanks a 5000 l geschdanne hann. Dii woren no zwai Daach leer. Junge Löit, dii noch net sufill Flüü en de Täsch hadden, hadden sesch dii Geträng-ge em Rucksäggelsche metgebraacht. Dat es dann owä och offgfalle on dä Sischerhaitsdiinst hät du widdä füä Ordnung gesorscht. Die Biägläsä säin Paleddewäis angeliwet wure. Dii hann am nägsde Daach zom Däll en de Wallachai geleje, on säin dann fonn de Forschdandsmitgliidä ängesamelt wure.

Anfangs es me de Morgeweesch roffä gange, dä em owere Däll noch net gedäärt woä. Do hadden fillaischt zwai-drai Höisä geschdanne. Wail me sesch om Haimweesch an jedem degge Bomm fästhaale konnt, hät me och dat hingekrischt. Met ner degge Rummel hät me am nägsde Morje en de Kest geleje on hät gesoot: „Nä bat woä dat doch en schöne Omend, dat mache me nägsdes Joä widdä. „

Lewe Leser, haalt de Uure schdaif on bläift gesond.

Karl-Fred Becker