Krätzje von menge Oma

Su lang, wie esch meng Oma jekannt han, wolltse sterwe. Esch hann mol nojerächnet: Die hat dat at met 50 Joa füe. Äwwe die Fraue ous de Eifel stohn met zwei Bein em Lewwe on senn net klein ze kreie. De Herrjott höltse, wann EA well! On e hät se zabbele looße, bes dat se bahl 90 Joa woa!

Et wäe och Schad jewees, denn met Ihe on von Ihe hann esch su vell erfahre on jeliet. Mansche Stond han esch bei ihe im Stüffje op dem Schesselong jesäße on dere Krätzje zujehüet. Füe mie hat esch en Jelas Grüschele, die se extra für mesch enjemach hat. Se woß, dat esch die jean jäß ääße dät. Manneschmol woa et net einfach an die Grünschele dran ze kun, weil se eggelesch woa on beim opmache dat Zibbelsche vom Enmachsjummi aafjeresse hat. Der hat äwwe och at seng beste Zeit hännesch sech. Nou kom Omas lewstes Köchejerät zom Ensatz: dat ob de Housdüetrapp jeschleffene Köschemetz! Se nohm sech dat Enmachsjelas onnesch de Arm, de Zongespetz zweschen de Leppe und es met dem Metz in de Rell, wo der Jummi setz. Se hät su lang dran jefreidelt, bes et jezich hät, on dann konnt esch met em Löffel in das Jelas on dat janz leddesch ääße.

„Oma, vezell me wat von fröhe“, dat woa meng jrüßte Freud, wennse die ahl Zeit widde oplewwe leht. Mie zwei woren mettendren, wie se in de Deichjass opjewaße es. Vell Arbet hatten se - äwwe och vell Schabbenack jedriwwe! Kende moten allein jroß were, et jow jo jenoch! 12 Stöck, wie bei Chreste-Hannese woren kein Seltenheit! Se mot sesch jähn Ihe Jeschwiste on die Pänz op de Strooß dorechsetze. Öm die Ahle mot me ene jroße Bore mache. Se hät vezellt, dat der Kleinste vekröppelte Fenge hat, weil se all drop eröm jetrampelt sen! Einmol, hätte vezellt, hättse se jehüresch jeschwad krisch! Do hat se Tant Troutsche jekitzelt on die hat mem Fooß die Petroleumlamp ömjeschmesse! Do loch met einem Schlach de janze Reichtum von Christehannesse ob de Äad on et woa stockedöüste!

Ach Oma, wat wüe esch höck noch jean sohn: Vezell me wat von Fröhe!