Mundart in BLICK aktuell

Wie die Welt sesch dräht!

Wie die Welt sesch dräht!

Kinder, wie die Zeit vergeht. Die Autorin Irene Thöing (3.v.r.) als Schulkind des 2. Schuljahres in den 50er Jahren privat

Als Kend han esch nu’e Platt jeschwätz. Üwweall han se Platt jeschwätz: en de Famillesch, op de Stroß on em Jeschäff! Et wue joode Botte jekauf on Mellesch. Wea hudöitsch schwätze dät, woa wat Wischtejes wie de Dokte, de Pastu’e odde de Lijere. Dät ene Andere hudöitsch schwätze, dann woa dat ene Främme odde ene Husecke! Su wu’eren die Löck jenannt, die net mie wossten, wu se heja koomen - hätt menge Vadde jedenfalls jesoot!

Och en de Scholl han me Platt geschwätz - äwwe nu’e en de Pous, wemme die Stöcke ous demm Perjamentpape’ije jepellt han. Wenn do eine kein Platt konnt, dann wu’e me mät demm och net Röibe on Schendarem odde Höppekässje jespellt! Su hatt woa dat ewwen.

Dann kom en Ze’it, do wu’e me als Doreftrampel ahnjesehn, wenn me Platt schwätze dät. Nodemm me jo en de Scholl die zweite „Frempsproch“ jelijet hatten, hamme och droußen hudöisch geschwaad - och wenn Knubbele dren woaren! Mije han ohs vestanne on senn vestanne wu’ere. Mije senn och at ens ousjelaach wu’ere, wenn me en Sackdooch anstadt enem Taschendooch ous de Tösch jezoore han. Op jeden Fall fehlen me in janz Döitschland op on wu’eren ahn de Sproch ekannt. Oos hann se no Kölle jestopp (weil do demm Millewitsch senge Etappehas höppe dät) odde, wenn eine et janz jenau wesse wollt, dann meinte, me köm ous demm Rhengland! Su jeid mije dat höck noch, weijel esch meng Heimatsproch net veloare han.

Äwwe wat es drous wu’ere? Mije hann oose Kende hudeutsch be’i braach, domett se sesch net schamme mooßen. Jetz beschwearen se sesch, datt se kein Platt konnen on schwätzen och kein hudöitsch mie!

Jetz wijet Änglesch jeschwätz! Wenn me füje demm Kino steid, dann könnt me vemoode, me weja en enem andere Land! Do vesteid me jo nöis mie!

Och döitsche Filleme han at en Änglesch Üwweschriff! Die Kende packen en de Pous och kein Stöck mie osch dem Perjamentpape’ije, die maachen de Lanschbox op on äßen ene Snäck! Jetz äs och noch dat Problem, dat dat alles annesch jeschriwwe wijet, wie me dat schwätz! On wehe, dou schwätz dat net rischtesch ous - dann wijeste flöck vebesset! Do weja et doch wesentlesch einfache, wenn me Luffsack sööt, ahnstatt Ejabäck odde me jeid kaufe ahnstatt schoppe!

All dat intesijet mesch net! Esch schwätzen meng Platt on kunn domät doresch!

Irene Thöing